అగ్ని పరీక్షా? లేక ఇంద్రుడితో అక్రమ సంబంధాలు పెట్టుకుని రాయిగా మారిన అహల్యనా?
వారి మధ్య విభేదాలు ఉండవచ్చు, కానీ యూదు, ఇస్లామిక్, క్రైస్తవ మరియు హిందూ సంప్రదాయాలు వ్యభిచార భార్యను ఖండించడంలో ఏకగ్రీవంగా ఉన్నాయి. నాజీరైట్ యొక్క చట్టం లైంగిక ద్రోహంతో అనుమానించబడిన భార్యను సోటా అని పిలుస్తుంది.
అనుమానాలను నిర్ధారించడానికి, అనుమానిత భార్య “చేదు నీరు” అనే మాయా కషాయాన్ని త్రాగడానికి ఒక ఆచారం సూచించబడింది. ఆమె దోషి కానట్లయితే, నీరు ఆమెను బాధించదు; కానీ ఆమె పాపం చేసినట్లయితే, “శాపాన్ని కలిగించే నీరు ఆమెలోకి ప్రవేశించి చేదుగా మారుతుంది, మరియు ఆమె కడుపు ఉబ్బుతుంది మరియు ఆమె తొడ పడిపోతుంది.”
ఉపరితలంపై, భారతీయ స్త్రీ వ్యభిచార చర్యను అనుసరించే శాపం నుండి విముక్తి పొందినట్లు అనిపించవచ్చు (లేదా దాని ఆరోపణ కూడా, మధ్యయుగ కాలంలో), ఇది వాస్తవానికి అదే కథ, చట్టబద్ధంగా మాత్రమే పునర్నిర్మించబడింది. భారతీయ చట్టం విచిత్రమైనదని, అది వ్యభిచారం చేసే స్త్రీని విచారించదు కానీ హింసించడమేనని న్యాయవాదులు మరియు న్యాయ జర్నలిస్టులు అంటున్నారు.
వ్యభిచారి ఆరోపణ కింద అభియోగాలు మోపబడిన భార్య “పండిన పండ్లను” ఆస్వాదించడానికి బాధ్యత వహించదు. హిందూ అడాప్షన్ అండ్ మెయింటెనెన్స్ యాక్ట్ 1956లోని సెక్షన్ 18(3) వ్యభిచార సంబంధాలలో మునిగిపోయిన భార్యకు భరణం అడిగే అర్హత లేదని స్పష్టంగా పేర్కొంది. మరియు వివాహిత మహిళ యొక్క ధర్మంలో సందేహం యొక్క ప్రాధాన్యత కూడా, జంట విడాకుల విచారణలో పాల్గొన్నట్లయితే ఆమె భరణాన్ని తిరస్కరించడానికి సరిపోతుంది.
సామాన్యంగా చెప్పాలంటే, భర్త పోషణ భారం నుండి బయటపడటానికి చేయాల్సిందల్లా భార్య వ్యభిచారానికి పాల్పడిందని నిరూపించడమే.
